20.000 leguas de viaxe baixo os mares (IX).

Un cuarto de hora máis tarde, a nosa equipaxe estaba preparada. Conseil fixéraa nun momento, e eu tiña a seguridade de que nada faltaría, pois clasificaba as camisas e os traxes tan ben como os paxaros ou os mamíferos.
O ascensor do hotel depositounos no gran vestíbulo de entreplanta. Descendín os poucos chanzos que conducían a piso baixo e paguei a miña conta no longo mostrador que estaba sempre asediado por un
considerable xentío. Din a orde de expedir a París os meus fardos de animais disecados e de plantas secas e deixei unha conta suficiente para a manutención do babirusa. Seguido de Conseil, tomei un coche.
O vehículo, cuxa tarifa por carreira era de vinte francos descendeu por Broadway até Union Square, seguiu logo pola Fourth Avenue até a súa empalme con Bowery Street, penetrouse pola Katrin Street e detívose no peirao trigesimocuarto. Alí, o Katrin ferry-boat trasladounos, homes, cabalos e coche, a Brooklyn, o gran anexo de New York, situado na beira esquerda do río do Leste, e nalgúns minutos depositounos no peirao no que o Abraham Lincoln vomitaba torrentes de fume negro polas súas dúas chemineas.
Trasladóse inmediatamente a nosa equipaxe á ponte da fragata. Precipiteime a bordo e preguntei polo comandante Farragut. Un mariñeiro conduciume á toldilla e púxome en presenza dun oficial de agradable aspecto, que me tendeu a man.
-O señor Pierre Aronnax? - preguntoume.
-O mesmo -respondín-. Comandante Farragut?
-En persoa. Benvido a bordo, señor profesor. Ten preparado o seu camarote.
Despedinme del, e, deixándolle ocupado en dar as ordes para aparellar, fíxenme conducir ao camarote que me foi reservado.
O Abraham Lincoln fora moi acertadamente elixido e equipado para o seu novo labor. Era unha fragata moi rápida, provista de aparellos de caldeamiento que permitían elevar a sete atmosferas a presión do vapor. Con tal presión, o Abraham Lincoln podía alcanzar unha velocidade media de dezaoito millas e tres décimas por hora, velocidade considerable, pero insuficiente, con todo, para loitar contra o xigantesco cetáceo.
O acondicionamento interior da fragata respondía as súas calidade náuticas. Satisfíxome moito o meu camarote, situado a popa e contiguo ao cuarto dos oficiais.
-Aquí estaremos ben-dixen a Conseil.
-Tan ben, se mo permite o señor, como un bernardo na cuncha dun buccino.
Deixei a Conseil ocupado en instalar convenientemente as nosas maletas e subín á ponte para seguir os preparativos de partida.
O comandante Farragut estaba xa facendo largar as últimas amarras que retiñan ao Abraham Lincoln ao peirao de Brooklyn. Así, pois, bastase un cuarto de hora de atraso, ou menos mesmo, para que a fragata partise sen min e para perderme esta expedición extraordinaria, sobrenatural, inverosímil, cuxo verídico relato haberá de achar sen dúbida a incredulidade dalgúns.