7 de maio de 2011

20.000 leguas de viaxe baixo os mares (XXI).

Executadas estas ordes, a fragata afastouse rapidamente do foco luminoso. Digo mal, quixo afastarse, debese dicir, pois a besta sobrenatural achegóuselle cunha velocidade dúas veces maior que a súa.
Xadeábamos, sumidos no silencio e a inmobilidade, máis polo estupor que polo pánico. O animal achegábasenos con facilidade. Deu logo unha volta á fragata cuxa marcha era entón de catorce nós e envolveuna no seu resplandor eléctrico como nun rebumbio luminoso. Afastouse despois a unhas dúas ou tres millas, deixando un ronsel fosforescente comparable aos bulebules de vapor que exhala a locomotora dun expreso. De súpeto, desde os escuros límites do horizonte, aos que había ir a buscar impulso, o monstro lanzouse cara ao Abraham Lincoln cunha impresionante rapidez, detívose bruscamente a un vinte pés das súas cintas, e apagouse, non abismándose nas augas, posto que o seu resplandor non sufriu ningunha degradación, senón súbitamente e coma se a fonte do seu brillante efluvio extinguirase de súpeto. Logo reapareceu alén do navío, xa fóra por dar a volta en torno ao mesmo ou por pasar por baixo do seu casco. En calquera momento podía producirse unha colisión de nefastos efectos para nós.
As manobras da fragata sorprendéronme. No canto de atacar, fuxía. O barco que viñera en persecución do monstro víase perseguido. Como preguntase a razón dese investimento de papeis, o comandante Farragut, cuxo rostro tan impasible de ordinario reflectía entón un asombro infinito, díxome:
-Señor Aronnax, ignoro como é o ser formidable con que teño que habermas, e non quero pór en perigo imprudentemente á miña fragata no medio desta escuridade. Ademais, como atacar ao descoñecido?, como defenderse? Esperemos a luz do día e entón os papeis cambiarán.
-Queda algunha dúbida, comandante, sobre a natureza do animal?
-Non, señor, é evidentemente un narval xigantesco, pero é tamén un narval eléctrico.
-Quizá -dixen- se emite descargas eléctricas sexa tan inabordable como un gimnoto ou un torpedo.
-Posiblemente -respondeu o comandante-, e se posúe en si unha potencia fulminante debe ser o animal máis terrible que saíse nunca das mans do Creador. Por iso, hai que ser prudentes.
Toda a tripulación permaneceu en pé durante a noite, sen que ninguén pensase en durmir. Non podendo competir en velocidade, o Abraham Lincoln moderara a súa marcha. Pola súa banda, o narval, imitando á fragata, deixábase mecer polas ondas e parecía decidido a non abandonar o escenario da loita.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.