17 de decembro de 2011

20.000 leguas de viaxe baixo os mares (LIII).

11. O «Nautilus»
O capitán Nemo levantouse e eu seguinlle. Por unha dobre porta situada ao fondo da peza entrei nunha sala de dimensións semellantes ás do comedor. Era a biblioteca. Altos mobles de palisandro negro, con incrustracións de cobre, soportaban nos seus anchos estantes un gran número de libros encadernados con uniformidade. Os andeis adaptábanse ao contorno da sala, e terminaban no seu parte inferior nuns amplos diváns tapizados con coiro marrón e extraordinariamente cómodos. Uns lixeiros pupitres móbiles, que podían achegarse ou separarse a vontade, servían de soporte aos libros en curso de lectura ou de consulta. No centro había unha gran mesa cuberta de publicacións, entre as que aparecían algúns xornais xa vellos. A luz eléctrica que emanaba de catro globos deslustrados, semiencaixados nas volutas do teito, alagaba tan armonioso conxunto. Eu contemplaba cunha real admiración aquela sala tan inxeniosamente amoblada e apenas podía dar crédito aos meus ollos.
-Capitán Nemo -dixen ao meu hóspede, que acababa de sentar nun diván-, velaquí unha biblioteca que honraría a máis dun palacio dos continentes. E é unha marabilla que esta biblioteca poida seguirlle até o máis profundo dos mares.
-Onde podería acharse maior soidade, maior silencio, señor profesor? Pode vostede achar tanta calma no seu gabinete de traballo do museo?
-Non, señor, e debo confesar que á beira do seu é moi pobre. Hai aquí polo menos seis ou sete mil volumes, non?
-Doce mil, señor Aronnax. Son os únicos lazos que me ligan á terra. Pero o mundo acabouse para min o día en que o meu Nautilus mergullouse por vez primeira baixo as augas. Aquel día comprei os meus últimos libros e os meus últimos periódicos, e desde entón quero crer que a humanidade cesou de pensar e de escribir. Señor profesor, eses libros están á súa disposición e pode utilizalos con toda liberdade.
Din as grazas ao capitán Nemo, e achegueime aos estantes da biblioteca. Abundaban nela os libros de ciencia, de moral e de literatura, escritos en numerosos idiomas, pero non vin nin unha soa obra de economía política, disciplina que ao parecer estaba alí severamente proscrita. Detalle curioso era o feito de que todos aqueles libros, calquera que fose a lingua en que estaban escritos, achásense clasificados indistintamente. Tal mestura probaba que o capitán do Nautilus debía ler corrientemente os volumes que a súa man tomaba ao azar.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.