24 de decembro de 2011

20.000 leguas de viaxe baixo os mares (LIV).

Entre tantos libros, vin as obras mestras dos máis grandes escritores antigos e modernos, é dicir, todo o que a humanidade produciu de máis belo na historia, a poesía, a novela e a ciencia, desde Homero até Victor Hugo desde Xenofonte até Michelet, desde Rabelais até a señora Sand. Pero os principais fondos da biblioteca estaban integrados por obras científicas; os libros de mecánica, de balística, de hidrografía, de meteoroloxía, de xeografía, de xeoloxía, etc., ocupaban nela un lugar non menos amplo que as obras de Historia Natural, e comprendín que constituían o principal estudo do capitán. Vin alí todas as obras de Humboldt, de Arago, os traballos de Foucault, de Henri Sainte-Claire Deville, de Chasles, de Milne-Edwards, de Quatrefages, de Tyndall, de Faraday, de Berthelot, do abate Secchi, de Petermann, do comandante Maury, de Agassiz, etc.; as memorias da Academia de Ciencias, os boletíns de diferentes sociedades de Xeografía, etcétera. E tamén, e en bo lugar, os dous volumes que me valeron probablemente esa acollida, relativamente caritativa, do capitán Nemo. Entre as obras que alí vin de Joseph Bertrand, a titulada Os fundadores da Astronomía deume mesmo unha data de referencia; como eu sabía que dita obra databa de 1865, puiden inferir que a instalación do Nautilus non se remontaba a unha época anterior. Así, pois, a existencia submarina do capitán Nemo non pasaba de tres anos como máximo. Talvez díxenme- achase obras máis recentes que me permitisen fixar con exactitude a época, pero tiña moito tempo ante min para proceder a tal investigación, e non quixen atrasar máis o noso paseo polas marabillas do Nautilus.
-Señor -dixen ao capitán-, agradézolle moito que puxese esta biblioteca á miña disposición. Hai aquí tesouros de ciencia dos que me aproveitarei.
-Esta sala non é só unha biblioteca -dixo o capitán Nemo-, é tamén un fumadeiro.
-Un fumadeiro? Fúmase, pois, a bordo?
-En efecto.
-Entón iso fórzame a crer que conservou vostede relacións coa Habana.
-De ningún modo -respondeu o capitán-. Acepte este cigarro, señor Aronnax, que aínda que non proceda da Habana haberá de gustarlle, se é vostede bo coñecedor.
Tomei o cigarro que me ofrecía. Parecía fabricado con follas de ouro, e pola súa forma lembraba ao «londres». Acendino nun pequeno braseiro sustentado nunha elegante peana de bronce, e aspirei as primeiras bocanadas coa voluptuosidad de quen non fumou durante dous días.
-É excelente -dixen-, pero non é tabaco.
-Non -respondeu o capitán-, este tabaco non procede nin da Habana nin de Oriente. É unha especie de alga, rica en nicotina, que me prové o mar, aínda que con algunha escaseza. Faille botar de menos os «londres», señor?
-Capitán, a partir de hoxe os desprezo.
-Fume, pois, sen preocuparse da orixe destes cigarros. Non pasaron polo control de ningún monopolio, pero non por iso son menos bos, creo eu.
-Ao contrario.
Neste momento o capitán Nemo abriu unha porta situada fronte á que me abriu paso á biblioteca, e por ela entrei a un salón inmenso e espléndidamente iluminado.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.