20 de decembro de 2011

BALADA DOS SETE MARIÑEIROS - Canción

Mariñeiros á ventura,
dunha noite atreboada
que cecais non te retorno
a ningunha madrugada.

Mariñeiros que navegan
percurando a pesca incerta
o armador en terra firme,
dorme namentras espera

A muller do mariñeiro
agarda mentras, desperta
ó carón dun lar sin lume;
zoa o vento sobre as tellas.

O mariñeiro pelexa
no medio e medio do mare,
co vento que peta firme,
e fai o barco abalare.

No medio e medio da noite
o armador dorme agardando,
agarda esperta a muller,
e o mariñeiro loitando

E choran sete mulleres
no medio e medio do día,
na noite do mar revolto
sete homes se perdían.

O armador xura de rabia,
no medio e medio do día,
Na tempestade da noite
un barco a pique se iba.

Pola mañán desgonzados,
sete corpos sobre a praia,
sete mariñeiros mortos,
bébedos de auga salgada.

Na tarde tocan campás
o repinicar da morte,
mentras tanto sae o mar
outro barco con sete homes.

Mariñeiros que navegan
percurando a pesca incerta
o amador en terra firme
durmirá mentras espera,

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.