Existe unha imaxe convencional acerca da nova era en que estamos a entrar e as promesas que implica. Esa imaxe foi formulada con claridade polo asesor de Seguridade Nacional, Anthony Lake, cando presentou a Doutrina Clinton en setembro de 1993: "Durante a Guerra Fría, contivemos a ameaza global cara ás democracias de mercado: agora deberiamos tratar de ampliar o seu alcance". O "novo mundo" que se abre ante nós "presenta inmensas oportunidades" para adiantarse a fin de "consolidar a vitoria da democracia e dos mercados abertos", agregou un ano despois.
A "verdade duradeira"
As temáticas son máis profundas que a Guerra Fría, dixo Lake. A "verdade duradeira" é que nosa defensa da liberdade e xustiza contra o fascismo e o comunismo foi soamente unha fase nunha historia de dedicación cara a "unha sociedade tolerante, na cal líderes e gobernos existen, non para usar ou abusar da xente, senón para proverlles con liberdade e oportunidades. Esta é a "cara constante" do que Estados Unidos fixo no mundo, e "a idea" que estamos "a defender" novamente na actualidade. É na verdade duradeira sobre este novo mundo" en que podemos perseguir a nosa misión histórica dunha maneira máis efectiva, enfrontando aos "inimigos da sociedade tolerante" -á cal sempre estivemos dedicados- que seguen en pé, movéndonos desde a "contención" cara ao "agrandamiento". Por fortuna para o mundo, a única superpotencia é, "por suposto", única na historia no sentido de que "non estamos a buscar expandir o alcance das nosas institucións me diante a forza, subversión ou represión", utilizando a persuasión, compaixón e medios pacíficos'
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.