DRAGONLANCE: AS NACIÓNS ANANAS, vol. I

Dan Parkinson

O Pacto Da Forxa
As nacións ananas - Volume 1


PRÓLOGO
UNHA ALBISQUE DE PROFECÍA

Fóra dos dragóns, que xurdiron do propio mundo, o primeiro pobo de Krynn foi o elfo. Esta foi a conclusión á que chegou Mistral Thrax ao principio da súa procura de certidumbres entre as complexidades dun mundo incerto.

Poucos lembrarían os seus temperáns enunciados respecto da secuencia das orixes, pois por aquel entón Mistral Thrax estaba considerado como unha persoa rebosante de cervexa forte e de extravagancias; por outra banda, a moi poucos entre os habitantes das altas montañas importábanlles realmente cousas tales como quen chegara primeiro e por que. Este tipo de ideas eran para os moi vellos, que non tiñan nada mellor que facer que cavilarlas. Xa nesa época, cando Mistral Thrax iniciou os seus estudos sobre o saber
tradicional tras quedar mutilado nun desprendemento de rocas, tiña máis de douscentos anos.

Desta sorte, os seus cálculos apenas se tomaron en conta. Pero a lóxica das súas conclusións satisfixo a Mistral Thrax e induciuno a continuar cos seus estudos.

Estaba convencido de que os elfos eran os primeiros experimentos dos deuses, -en particular de Reorx, o Forxador do Mundo-, para crear seres da súa propia concepción nun mundo que até entón tiña só as súas propias criaturas: os dragóns, e os animais que eran as súas presas.

E así os deuses proxectaron e crearon aos elfos. Mistral Thrax admitía que os elfos, ao seu estilo, eran fermosos, pero estaba convencido de que os deuses se sentiron progresivamente defraudados ao cabo dun tempo porque os elfos -como tal-, eran fundamentalmente decorativos pero non particularmente funcionais. Contentábanse con existir e ter longas vidas. Non facían nada de verdadeiro valor, en opinión de Mistral Thrax. En todos os seus estudos, o vello anano só atopou unha cousa feita polos elfos que merecese a pena ter en conta: reclamaran os bosques de Silvanesti como o seu fogar, co que amolaron aos dragóns, moitos dos cales consideraban Silvanesti como seu.

Esta, segundo Mistral Thrax, era a razón de que gran parte da historia estivese marcada por escaramuzas periódicas e polo menos unha guerra a gran escala, que comezara con ataques dos dragóns aos elfos.

Na súa preocupación por dar co equilibrio adecuado, os deuses tentárono de novo. Nesta ocasión, crearon aos ogros. E, unha vez máis, víronse defraudados. Os ogros foran unha raza prometedora, -aínda que falta de imaxinación e aburrida-, pero co tempo iniciouse un proceso de deterioración na súa cultura e finalmente convertéronse nos ogros do presente, uns grandes brutos hoscos e huraños que, no mellor dos casos, constituían unha molestia e podían chegar a ser unha verdadeira ameaza.

...