Síntote chegar pregoeira de ledicia
ata a soidade das miñas tardes
anguriosamente idénticas
no silencio mesto en que te agardo.
Síntote chegar, muller aínda recente,
dende o máis secreto dos teus peitos brancos
a esta fondura do meu ser deshabitado
onde é posíbel que ande a soar
algún canto antigo para o teu nome.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.