Gabriel García Márquez
Agora van ver quen son eu, díxose, co seu novo vozarrón de home, moitos anos despois de que vise por primeira vez o transatlántico inmenso, sen luces e sen ruídos, que unha noite pasou fronte ao pobo como un gran palacio deshabitado, máis longo que todo o pobo e moito máis alto que a torre da súa igrexa, e seguiu navegando en tebras cara á cidade colonial fortificada contra os bucaneiros alén da bahía, co seu antigo porto negreiro e o faro xiratorio con lúgubres aspas de luz que, cada quince segundos, transfiguraban o pobo nun campamento lunar de casas fosforescentes e rúas de desertos volcánicos, e aínda que el era entón un neno sen voz de home pero con permiso da súa nai para escoitar ata moi tarde na praia as arpas nocturnas do vento, aínda podía recordar coma se estivéseo a ver que o transatlántico desaparecía cando a luz do faro dáballe no flanco e volvía aparecer cando a luz acababa de pasar, de modo que era un buque intermitente que ía aparecendo e desaparecendo cara á entrada da bahía, buscando con tanteos de sonámbulo boias que sinalaban a canle do porto, ata que algo debeu fallar nas súas agullas de orientación, porque derivou cara aos escollos, tropezou, saltou en pedazos e afundiuse sen un só ruído, aínda que semellante encontrón cos arrecifes era para producir un fragor de ferros e unha explosión de máquinas que xeasen de pavor aos dragóns máis durmidos na selva prehistórica que empezaba nas últimas rúas da cidade e terminaba no outro lado do mundo, así que el mesmo creu que era un soño, sobre todo ao día seguinte, cando viu o acuario radiante da bahía, a desorde de cores das barracas dos negros nos outeiros do porto, as goletas dos contrabandistas das Guayanas recibindo o seu cargamento de papagaios inocentes co buche cheo de diamantes, pensou, durminme contando as estrelas e soñei con ese barco enorme, claro, quedou tan convencido que non llo contou a ninguén nin volveu acordarse da visión ata a mesma noite do marzo seguinte...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.