Fragmento de As Crónicas do Sochantre, de Alvaro Cunqueiro (e IV)

—O liño, señor escribano, naceu pra sere mazado. Mercoume monsieur Salomón Capitán, adubioume de roupa nova, e mandábame andar sempre lavado de xabón de olor, que era tan escollido de ventos coma de chaleques. Dixo que inda tardaríamos un ano en chegar a Le Mans, e que agora cumpríalle pasar un tempo entre Diñan e Mur-en-Bretagne, e porque xa sabía o devezo que eu me traguía de ser gaiteiro, que non pásese pena, que xa atendería a que adeprendese por papel, e a calquera que me perguntase como me chamaba, que dixera que Bernaldino. Pouco tardei en saber que monsieur Salomón Capitán era un demo de cuantía, e que o andar demorándose na térra de Bretaña era por facer inquisición onde se gardaría del un tal maioral Clamot, que lle tina roubado unha valixa.