19 de setembro de 2014

Inicio de BILL, HEROE GALÁCTICO


BILL, HEROE GALÁCTICO
Harry Harrison

UNO

Bill non se deu nunca conta de que o sexo foi a causa de todo. Se aquela mañá o sol non estivese queimando tanto no luminoso ceo de Phigerinadon II, e se non entrevise o amplo e níveo posterior de Inga-María Calyphigia mentres se bañaba no arroio, prestase máis atención ao arado que ás apremiantes presións da heterosexualidad, e seguise o seu curso até o outro lado do outeiro antes de que soase a sedutora música ao longo do camiño. Quizá nunca a ouviu, e a súa vida fose moi, moi diferente. Pero ouviuna, e deixou caer o manillar do arado conectado á robomula, e deuse a volta e abriu a boca.
Desde logo, era unha visión marabillosa. Abrindo a marcha ía un robot-banda, de catro metros de alto, espléndido no seu gran morrión negro de húsar que ocultaba os altofalantes de alta fidelidade. Os dourados alicerces das súas pernas golpeaban rítmicamente mentres trinta brazos articulados tañían, pulsaban e tecleaban unha extraordinaria variedade de instrumentos. A marcial música xurdía en onda tras inspiradora onda, e até os pesados pés de campesiño de Bill axitáronse nos seus zocos mentres as brillantes botas do pelotón de soldados marcaban o paso en perfecto unísono. As medallas tintineaban na viril extensión dos seus peitos, ataviados de escarlata, e certamente non podía imaxinarse unha visión máis nobre en todo o mundo. Á retagarda marchaba o sarxento, resplandecente nos seus dourados e cordóns, cunha nube de medallas e pasadores, espada e pistola, coa tripa enfaxada e ollo de aceiro, que buscou a Bill alí onde este achábase, contemplando asombrado por encima do valo. 
A masiva cabeza fixo un xesto na súa dirección, a boca de aceiro dobrouse nun amigable sorriso, e houbo unha chiscadela de complicidade. Entón a pequena lexión pasou, e apresurándose tras ela chegou un grupo de robots auxiliares cubertos de po, saltando e arrastrándose ou deslizándose sobre cadeas. Axiña que como estes pasaron, Bill escalou torpemente o enreixado de raíles e correu tras eles. Non ocorreran máis que dous acontecementos interesante nos últimos catro anos, e non estaba disposto a perderse o que parecía ser o terceiro.
...

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.