Inicio de Herexía

ANSELM AUDLEY

Herexía

Ferro! Ferro!
O berro atravesou o bosque desde o xentío cara ao que cabalgaba, xunto ao acceso ás minas de pedras preciosas. As aves pousadas nas ramas dos cedros lanzaron estridentes chíos e alzaron o voo. Apurei aos cabalos; as rodas do carro dispersaban ao meu paso finas nubes de po. Logo tirei das rendas e detiven o carro onde o camiño cara a un abrupto recodo rodeando unha árbore.
Fronte a min, as árbores deixaban paso á herba, que se estendía pola pendente dos outeiros. Á dereita estaba, coas súas torres de vixilancia desertas, o muro de pedra que marcaba a entrada ás minas de pedras preciosas. Alcancei a ver un círculo de xente na entrada, onde os portais estaban totalmente abertos. Que estaban a facer alí? Sucedera un accidente? Seria un motín? Era o único que faltaba.
Recoñecéronme mentres diminuía a marcha do carro nos ermos terreos que rodean ás minas. Detiven o carro a poucos metros deles.
Un home de elevada estatura, un dos poucos que vestían roupas propiamente ditas e non as túnicas dos traballadores, abriuse paso entre a multitude e achegouse a min con expresión de gran entusiasmo. Non era, por tanto, nin un motín nin un accidente.
-Vizconde Cathan, é unha sorte que chegase; quizá Ranthas guíao.
Levaba unha barba moi pequena e a súa aceitoso cabelo estaba cuberto de po. Tiña o rostro fraco e demacrado, cos ollos afundidos pero brillantes como os dos demais.
-Que significa toda esta conmoción, Maal? -pregunteille-.Que cousa tan extraordinaria sucedeu que xustifique interromper o traballo cando o buque pode chegar ao porto dun momento a outro?
Dun momento a outro, a condición de que a tormenta coriolis que axitaba o océano disipárase pronto. Era a segunda no mes, e o buque xa viña con demora.
-Amo, atopamos ferro! O sacerdote de Ranthas que ofreceu cooperar connosco nas nosas labores mineiras descubriu un inmenso depósito de mineral de ferro!

...