KURT MAHR
- Xa lle dixen -resmungou Crest decepcionado. -Non teño certeza.
Perry Rhodan asentiu. Tiña diante de si, sobre o panel de instrumentos, os resultados collidos con base no espectro, na intensidade luminosa, na posición e na distancia probable dunha estrela que, segundo Crest cría poucos minutos antes, era coñecida dos astronautas arcónidas.
A situación era a seguinte: a misión de Perry Rhodan en Gol, o décimo cuarto planeta do sistema Vega - unha masa xigantesca de metano e amoníaco co triplo do diámetro de Xúpiter, en cuxa superficie os efectos da gravidade eran espantosas- terminara dunha forma estraña e explosiva. A misión so servira para traer outra indicación sobre a posición do planeta da vida eterna, que estaban procurando. Cando maior era o perigo, a misión foi interrompida a través dun transmisor de obxectiva. Este realizara a teleportación simultánea de varios grupos separados no espazo, ou sexa, Rhodan con tres homes, que se encontraban ao momento en que estaba localizado o transmisor, o maior Nyssen e o capitán Klein, que estaban a cerca de oitenta quilómetros dali, nun coche-esteira bastante tosco, e finalmente a inmensa nave espacial arcónida, a Stardust-III, retirándoos do planeta Gol e reuníndoos nun punto do Universo que ninguén coñecía, xa que ficaba distante das rutas de navegación espacial.
Nin mesmo unha persoa que posuíse extensos coñecementos científicos sabería dicir como o transmisor, que polas súas dimensións non pasaba dunha minúscula partícula de po en comparación cos oitocentos metros de diâmetro da Stardust-III, conseguira realizar tal milagre. Porén, o acontecemento non os deixou abalados, como sería de esperar.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.