No Campo de San Roque, Ludmila e tres mulleres máis sacan a colcha bonita da casa do Gavioto para pendurala da única fiestra. Hai xente que vela os últimos días do carrilleiro, que está doente de vez. Gavioto non era fillo do mar da Moureira, porque nacera na Tenería, do ventre dunha moza maragata que andou en amores cun serranchín de lonxe, cabo da Guarda portuguesa, en atravesando o Douro ou o Mandeo. O neno quedou orfo e fíxose caco da poteira para sobrevivir. Medrou neste oficio de ladra e roubaba o peixe das caixas de pescadas. Acordaba sempre cedo e ía entón polos lousados antes que a luz. Ninguén sabía cal era a súa face, os ollos de lercho, pero si o perfil, que gravaban as sombras nas táboas da ponte dos bous.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.