Á VISTA DO NOVO MUNDO
O fume trazaba tralo vapor unha estela moura e serena no ceo, un camiño pisado polo sangue e a dor de milleiros de persoas que se alonxaba parello ó das estrelas desprendidas dela sobre o mar. O Fito, deitado sobre a cuberta de terceira, máis ateigada aínda de xente cá fonda en que pasara a última noite na Coruña, podía ver como aquelas dúas liñas de sombra e luz converxían moi lonxe pola popa na inmensidade do mar. Por alí quedara a súa terra e aínda non sabía se o pesadelo da viaxe que emprendera o levaría a outra. Ian aló preto de tres semanas de navegación e sufrimentos.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.