DÚAS CUNCAS
Esa sensación post-empacho na que non admites a máis mínima mención a calquera comida, o menor cheiro a fritura ou a visión dun prato ou alimento so pena de romper a vomitar.
Pois así estou coa política nacional e a investidura. Non podo co peixe azul, coas carnes vermellas, o caroteno laranxa ou a lombarda con mazá. Estou a caldiño de traballo e faragullas, migallas de información, ata que me recupere da hartura de noxo e nadería.
Deséxovos, iso si, feliz comezo de marzo, piscis meus.
DGM
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.