31 de marzo de 2016

Fragmento de "O sol na crista do galo" de Manuel Lueiro Rei.

Don Feliciano era o Segredario do Axuntamento desde o ano mil novecentos vintecinco.
Don Feliciano, coma Segredario do Axuntamen-to, e tamén como cidadán, non tivo máis remedio que habere pasado por moitos cambeos políticos. Mais como era home que saibía nadar e garda-la roupa, don Feliciano foi monárquico nos tempos de Alfonso XIII, republicán nos tempos de Alcalá Zamora, e pasouse ó intre ó lado dos falanxistas can-do estalou a guerra civil.
Don Feliciano camiñaba a tentas, con moita seguridade, os camiños máis tortos, de onde percu-raba sacar sempre tallada sen collerse os dedos.
A xente dicía de don Feliciano:
—¡E un lince!
—¡Agudo coma un allo!
—¡Cunhas mañas de raposo pra gañarse a vida a mans cheas!
—¡Non hai quen lle meta o dente!
—¡Carallo...! ¡Carallo...! ¡Carallo...! ¡Don Feliciano...! ¡Cáseque nada...!

...

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.