Historias da Arte

Ver anterior aqui

As mans pintadas: positivos e negativos 
Ademais das figuras de homes e mulleres, aparecen representacións de mans pintadas. É frecuente que estas teñan o dedo anular ou o medio máis curto do debido, polo que se falou de mutilaciones rituais, cousa que está por demostrar.  Estas representacións están feitas mediante dous métodos diferentes: unhas realizadas mediante a difusión da pintura a través dunha cana -utilizada a modo de rústico aerógrafo- e a propia man. O resultado obtido é a impresión en negativo da man que queda
silueteada con pintura con límites imprecisos. Outras, pola contra, obtéñense mediante a pegada da man impregnada de pintura e presionada sobre a roca, proporcionando unha imaxe en positivo da mesma.
Son máis abundantes as mans en negativo que en positivo; así mesmo, é máis abundante a representación da man esquerda que a da dereita.

Os triángulos púbicos 
Durante todo o período auriñacoperigordiense hai representacións de vulvas, como abstracción máxima do órgano feminino reprodutor. Inscritas na figura feminina, o triángulo púbico aparece moi acentuado nas «venus» auriñacoperigordienses e, posteriormente, nos baixorelevos magdalenienses.
Do mesmo xeito que as mans, as vulvas aparecen gravadas sobre rocas ou pintadas, aisladamente ou en compañía doutros símbolos ou signos abstractos.

Figuras híbridas 
As figuras híbridas son, na súa maioría, pinturas parietais que se achan nas profundidades das cavernas. Cronoloxicamente, aparecen nas épocas máis antigas do Paleolítico superior, durante a etapa auriñacoperigordiense, prolongándose até o Magdaleniense. As figuras híbridas están formadas pola fusión de trazos humanos e trazos animais.
Representan ao chamán da tribo, un intermediario entre as forzas ocultas da natureza e os homes. Considerábase, probablemente, que este personaxe estaba dotado duns poderes fóra do común, que lle permitían establecer a necesaria comunicación coas enerxías -invisibles para o home- que rexen o universo.  A través do chamán debíase manter a harmonía que garantía a pervivencia do grupo. As cerimonias tamén tiñan relación coa caza.

Figuras transparentes 
Un dos trazos que se reiteran nas representacións paleolíticas é o uso da transparencia. Así, é posible observar o interior dos corpos dos animais, coma se non houbese densidade corpórea. Non hai unha explicación clara para a interpretación desta práctica, pero debe relacionarse, posiblemente, coa maxia do cazador.
Na cova do Pindal (Asturias) hai un mamut silueteado cun corazón pintado no interior.
 
Figuras superpostas 
As covas onde se atopan as pinturas non eran os espazos destinados á vida cotiá do home. As representacións áchanse a miúdo en lugares inaccesibles que cumprían a función de santuarios. Son, polo xeral, as zonas máis escuras e recónditas das covas.
Obedecía á crenza de que certos espazos posuían maior forza máxica que outros e, por tanto, volvíase a recorrer unha e outra vez aos mesmos emprazamentos.