Inicio de Primeiro amor, primeiro temor

Primeiro amor, primeiro temor
por George Zebrowski

Facía frío na auga. O sol ocultouse detrás dunhas nubes no oeste e baixou a temperatura do aire; o ceo tinguiuse dun azul máis intenso, o mar tornouse máis escuro. Tim camiñaba pola auga, mentres contemplaba ao disco alaranxado do sol entre as nubes agrupadas no horizonte, un sol que xa non
quentaba, un globo de cadmio rodando entre cinzas, outro sinal de que por fin acababa o longo segundo verán de Lea.
A estrela volveu emerxer de súpeto, iluminando o ceo quentándolle os ombreiros mollados. Tim mirou a roca dentada que asomaba fose da auga fronte a el; estaba cuberta de relucentes algas verdes. Nadou cara a ela con renovadas enerxías.
O seu pai prohibíralle afastarse demasiado da costa, pero nunca se decataría. Había ir ao astropuerto a cen millas de distancia sobre a costa para recoller a unha parella e a súa filla que ían compartir a súa casa, e tardaría unha semana en regresar.
De súpeto Tim tivo medo das profundidades que se abrían debaixo del. A auga fría subía con forza e se arremolinaba ao redor dos seus pés, facendo tremer todo o seu corpo. Lembrou a nai pólipo que desenterrara na praia o verán anterior. Era o caparazón morto dunha criatura cuxos pequenos se abriron paso a dentadas na primavera, deixando á proxenitora aberta e corroída. As entrañas levaban un tempo podrecéndose cando el atopouna, e tiñan o aspecto de fungos vermellos e fígado fresco cuberto de area, unha mestura con cheiro a area e a descomposición. Cubriuna a fume de carozo e o seu estómago tardou un día en recuperarse. Tería agora algunha desas cousas nadando baixo os seus pés?
...