Durante o V dinastía os reis construíron unha serie de santuarios solares cos que lexitimar a fundación da dinastía que respondía, así, á reinstauración do Sol como deus do mundo, sendo os reis fillos directos deste. Durante este período foi ademais decisiva a influencia dos sacerdotes da cidade de Heliópolis, onde predominaba a teoloxía sobre Ra, deus solar.
A construción do templo de Neuserre, preto de Abusir, atende a estes principios. A partir dos restos arquitectónicos púidose reconstruír a planta do conxunto do santuario. Constaba das mesmas partes que o grupo funerario das pirámides: un templo adintelado no val, unha calzada cuberta que conducía cara a outro pórtico na zona alta e un recinto rectangular aberto ao ceo, onde se elevaba maxestuoso un obelisco. Para acceder ao obelisco debíase franquear un pasadizo, que conducía a unha capela decorada con ronseis. Tras esta chegábase á chaira ou patio. O gran patio era a zona principal, destinada ao sacrificio de animais. Con esta finalidade o chan estaba lousado e provisto de acanaladuras, que conducían o sangue cara a unhas pilas de alabastro. O centro estaba ocupado por un altar, tamén de alabastro, que se completaba con catro mesas circulares para as ofrendas. Outra zona do patio, cara ao oeste, estaba destinada aos almacéns situados en ringleira.
O obelisco era robusto e estaba colocado sobre unha pirámide truncada. De pedra tallada estaba rematado na súa punta polo piramidón. De feito, era o lugar simbólico onde se depositaban os primeiros raios solares ao despuntar o día. Os obeliscos foron interpretados como a continuación dos menhires primitivos. A esta simboloxía hai que engadir outra ligada ao Sol, enunciada por Ernesto Schiaparelli, quen creu que os obeliscos viñan ser como unha prolongación dos raios solares, concentrados no vértice do piramidón para repartirse despois sobre a terra e dotar de vida a todos os elementos da natureza.
No exterior do recinto estaba situada a barca solar, construída con adobe revestido de estuco e pintada con vivas cores. Era o vehículo utilizado polo Sol na súa viaxe polo firmamento. As barcas tiñan un gran valor simbólico e ocupaban un lugar importante en todos os templos.
Durante o Imperio Novo, Tebas converteuse no centro político e relixioso do imperio, polo que o seu tríada de deuses, Amón en primeiro lugar, xunto á súa esposa Mut e o seu fillo Khons, cobraron unha importancia excepcional. En consecuencia, o templo de Amón erixiuse como o núcleo do que dependía unha ampla rede de templos situados nas súas proximidades, nos arredores de Tebas, como os de Karnak e Luxor, e mesmo en zonas máis afastadas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.