Unha cidade flotante XXIV

Xulio Verne
Unha cidade flotante XXIV

Todos acudimos. Os feridos foron levados á enfermería e mandouse desembarcar os cadáveres. A vida das xentes pobres é tan pouca cousa para os anglosaxóns, que apenas causou impresión a bordo tan triste suceso. Aqueles desgraciados, mortos ou feridos, non eran máis que dentes dunha roda, fáciles de repor.
a barcaza, dócil a un aceno que se lle fixo, volveu atracar ao noso costado.
Dirixinme á escaleira que non se quitou aínda. Os cadáveres, envolvidos en mantas, foron colocados sobre cuberta, na barcaza. Un dos médicos da dotación do Great-Eastern, foi acompañalos a Liverpool, con orde de regresar canto antes a bordo. Alejóse a barcaza, e os mariñeiros lavaron as manchas de sangue que ensuciaban a ponte.
Detalle curioso. Un viaxeiro levemente ferido por unha acha, marchouse na barcaza, aproveitando a ocasión. Xa estaba saturado de Great-Eastern.
Eu miraba a barcaza, que a todo vapor afastábase, cando oín ao meu irónico compañeiro, que murmuraba detrás de min:
-¡Bo principio de viaxe!
-Non pode ser peor -repliquei-. Teño a honra de falar a ... ?
-Ao doutor Dean Pitferge.