Rafael Marín Trechera
A Óscar Lobato
Non te creas nada do que din, raparigo. Iso é todo propaganda. A pesar da praia, a luz e as festas esta é unha cidade negra. Ven ao sur e esquece a miseria urbana. Non hai nada mellor que un sitio onde todo o mundo coñécese e nunca pasa nada estraño, non cho contaron nunca? Non cho creas. Nada diso é verdade, raparigo. Nada. Esta é unha cidade negra.
Aquí os borrachos dedícanse a tourear os coches e o festival non se acaba ata que chega unha ambulancia cando xa é demasiado tarde: Logo a ninguén lle dá por querer decatarse de como un pobre diaño que non pode andar tres pasos sen dobrarse en redondo aparece atropelado a máis de dez quilómetros do sitio onde o viron facendo o pallaso por última vez. Aquí os yonkis varren patios de día e pídenche diñeiro coa criatura en brazos pola noite, e entre biberón e "ajax pino" sacan tempo libre para seguir un curso acelerado de ATS. Non me preguntes como. Eu só cóntoche o que sei que pasa. Non son adiviño. Só vin cousas raras e cóntochas.
Aquí o guindastre serve para coaccionarte tanto como o maricón que che ensucia o parabrisas se non lle dás cinco duros mentres esperas a que cambie o semáforo, e de cando en vez algún listillo utilízaa
para abrir as portas dun hipermercado a forza de tiróns e logo non ten máis que servirse como nun cash and carry, todo embalado e listo para entregar a domicilio. Se o saberei eu, que estaba de garda xurado o día que me tiraron o escaparate encima. Moi discretos, os fillos de mala nai. Nin che imaxinas a cara que puxen cando abrín os ollos e vin os uniformes azuis dos madeiros facendo horas extras.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.