324.- A arte que profesamos confírenos o dereito de chamarnos descendentes de Deus. Se a poesía trata de filosofía moral, a nosa arte ocúpase de filosofía natural; se aquela describe as operacións da mente que a ocupan, esta inflúe nos movementos coa mente; se aquela aterroriza aos pobos coas súas ficcións infernais, esta produce igual efecto póndoas en acción. Imaxinemos ao poeta e ao pintor rivalizando na representación da beleza, da fiereza ou da fealdad nefanda e monstruosa; por moitas transmutacións, de formas que o poeta realice ao seu modo e antollo, nunca chegará a superar ao pintor. Pero non se viron pinturas tan conformes á verdade que enganaban a homes e animais?
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.