HISTORIA DA ARTE

Despois do Imperio Novo mantívose a tradición académica coa tipoloxía de formas coñecidas e recuperadas do Imperio Antigo. Desde a época presaíta tentouse representar a individualidade, como se aprecia no busto de Mentuemhat, conservado no Museo Exipcio do Cairo. Iso significou unha definitiva ruptura co arquetipo de eterna mocidade. A expresión desta nova procura ten a súa máis directo reflexo na representación do rostro. Xeneralízase a tendencia cara ao retrato fiel ao modelo natural e é frecuente plasmar rostros que mostran o paso do tempo.
Os retratos están realizados sobre pedras duras como o basalto ou esquisto, con superficies perfectamente pulimentadas que fan resaltar o detalle. O reto consiste en labrar a dura pedra, até conseguir o reflexo minucioso da personalidade. O material resistente condiciona a execución das pezas e obriga a unha pureza de liñas que ten nestes retratos os seus mellores logros. Esta tipoloxía non incorporará influencias formais gregas ou romanas.

Estatuas de bronce
Doutra banda, o perfeccionamento no traballo do metal deu lugar á produción de estatuas en bronce, que alcanzaron grandes dimensións, e son o máis significativo das últimas dinastías. Os tipos son os mesmos que na escultura en pedra e as formas acusan certa rixidez atendendo á tradición. No entanto, no traballo do metal os artistas fan uso dunha maior liberdade e as figuras preséntanse realmente exentas, apoiadas sobre unha peana, sen outros puntos de apoio. Os brazos despéganse do corpo e as pernas atópanse separadas. Todo iso proporciona ás estatuas unha maior lixeireza, dotándoas dunha certa graza. A superficie metálica enriquécese con cincelado e incrustaciones de ouro e prata, coa técnica do damasquinado. Entre as estatuas máis representativas podemos citar, a da raíña Karomama da XXII dinastía (século IX a.C.) que está representada de pé cos brazos levantados, nos que orixinalmente portaba os sistros da deusa Hathor. O corpo está cuberto por unha túnica damasquinada moi axustada e o rostro fermoso e sereno atópase suavemente modelado. No período saíta proliferou o culto cara ao animal e con el a produción de figuras zoomorfas en bronce, fundidas en oco. Realizábanse en serie, polo que todas son moi similares, presentando unicamente pequenas variacións ornamentais. Destacan os gatos, de suave modelado, procedentes da necrópole animal do Delta, en Bubastis, cuxa deusa local era a gata Bastet. Adoitaban decorarse con incrustaciones de pedras preciosas. Da gran escultura en bronce cabería destacar unha representación de Isis aleitando a Horus, que se conserva no Museo Exipcio do Cairo.