Theodore Wallace era un home novo. Pero os seus 28 anos non concordaban en absoluto con aquel corpo débil e enfermizo e aquel rostro cheo de engurras prematuras. Aqueles ollos tan afundidos nas súas concas, o seu pelo lacio e a súa cara demacrada conferíanlle unha aparencia tan cadavérica que parecía saído de ultratumba.
Ninguén na Nova Orleans de 1.813 sospeitaba sequera a súa verdadeira idade aínda que había habladurías respecto diso. Tampouco deixaba de falarse por aquela época das súas estrañas afeccións e as súas aínda máis extravagantes libros e relatos, das luces da súa mansión acesas toda a noite ou da estraña mirada do seu criado. Non faltaba tampouco quen afirmaba que estaba tolo.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.