Apertei dúas veces o timbre e deseguido souben que me ía a quedar. Herdei do meu pai, que en paz descanse, estas corazonadas. A porta tiña un gran barrote de bronce e pensei que ía ser bravo sacarlle lustre. Despois abriron e atendeume a ex, a que se ía. Tiña cara de cabalo e cofia e delantal. «Veño polo aviso», dixen. «Xa o sei», gruñó ela e deixoume no zaguán, mirando as baldosas. Estudei as paredes e os zócalos, a araña de oito bombitas e unha especie de cancel.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.