20.000 leguas de viaxe baixo os mares (LXII).

-Logo, a menos que non encha por completo o Nautilus, non vexo como pode conseguir levalo ás profundidades.
-Señor profesor, respondeu o capitán Nemo, non hai que confundir a estática coa dinámica, se non quere un exporse a erros graves. Costa moi pouco alcanzar as baixas rexións do océano, pois os corpos teñen tendencia á profundidade. Siga vostede o meu razoamento.
-Escóitolle, capitán.
-Cando me expuxen o problema de determinar o aumento de peso que había que dar ao Nautilus para mergullalo, non tiven que preocuparme máis que da redución de volume que sofre a auga do mar a medida que as súas capas van facéndose máis profundas.
-É evidente.
-Agora ben, se é certo que a auga non é absolutamente incompresible, non o é menos que é moi pouco compresible. En efecto, segundo os cálculos máis recentes, esta compresión non é máis que de catrocentas trinta e seis diezmillonésimas por atmosfera, ou o que é o mesmo, por cada trinta pés de profundidade. Se quero descender a mil metros, terei que ter en conta a redución do volume baixo unha presión equivalente á dunha columna de auga de mil metros, é dicir, baixo unha presión de cen atmosferas. Dita redución será nese caso de catrocentas trinta e seis cenmilésimas. Consecuentemente, deberei aumentar o peso até mil cincocentas trece toneladas e setenta e sete centésimas, en lugar de mil cincocentas sete toneladas e dúas décimas. O aumento non será, pois, máis que de seis toneladas e cincuenta e sete centésimas.
-Tan só?
-Tan só, señor Aronnax, e o cálculo é facilmente verificable. Agora ben, dispoño de depósitos suplementarios capaces de embarcar cen toneladas. Podo así descender a profundidades considerables. Cando quero subir e aflorar á superficie, bástame expulsar esa auga, e baleirar enteiramente todos os depósitos se desexo que o Nautilus emerxa na súa décima parte sobre a superficie da auga.
A tales razoamentos apoiados en cifras nada podía eu obxectar.
-Admito os seus cálculos, capitán -respondín-, e mostraría mala fe en discutilos, posto que a experiencia dálle razón cada día, pero témome que agora nos achamos en presenza dunha dificultade real.
-Cal?
-Cando se ache vostede a mil metros de profundidade, as paredes do Nautilus deberán soportar unha presión de cen atmosferas. Se nese momento decide vostede baleirar os seus depósitos suplementarios para alixeirar o seu barco e remontar á superficie, as bombas terán que vencer esa presión de cen atmosferas ou, o que é o mesmo, de cen quilogramos por centímetro cadrado. Pois ben, iso esixe unha potencia.
-Que só a electricidade podía darme -apresurouse a dicir o capitán Nemo-. Repítolle que o poder dinámico da miña maquinaria é case infinito. As bombas do Nautilus teñen unha forza prodixiosa, o que puido vostede comprobar cando viu as súas columnas de auga precipitarse como un torrente sobre o Abraham Líncoln. Por outra banda, non me sirvo dos depósitos suplementarios máis que para alcanzar profundidades medias de mil cincocentos a dous mil metros, co fin de protexer os meus aparellos. Pero cando teño o capricho de visitar as profundidades do océano, a dous ou tres leguas por baixo da súa superficie, emprego manobras máis longas, pero non menos infalibles.
-Cales, capitán?
-Isto obrígame naturalmente a revelarlle como se manexa o Nautilus.
-Estou impaciente por sabelo.