28 de abril de 2012

20.000 leguas de viaxe baixo os mares (LXXII).

Componse dunha pila Bunsen que eu poño en actividade non con bicromato de potasa, senón con sodio.
Unha bobina de indución recolle a electricidade producida e diríxea cara a unha lanterna dunha disposición particular. Nesta lanterna hai unha serpentina de vidro que contén soamente un residuo de gas carbónico. Cando o aparello funciona, o gas faise luminoso, dando unha luz esbrancuxada e continua. Así equipado, respiro e vexo.
-Capitán Nemo, dá vostede tan abafadoras respostas a todas as miñas obxeccións que non me atrevo xa a dubidar. Con todo, aínda que obrigado a admitir os aparellos Rouquayrol e Ruhmkorff, quédanme algunhas reservas achega do fusil co que vai armarme.
-Por suposto, non se trata dun fusil de pólvora -respondeu o capitán.
-De aire?
-Claro é. Como quere que fabrique pólvora a bordo, sen ter aquí nin salitre, nin xofre nin carbón?
-Por outra banda -dixen-, para tirar baixo a auga, nun medio que é oitocentas cincuenta e cinco veces máis denso que o aire, habería que vencer unha resistencia considerable.
-Iso non sería un obstáculo maior. Hai certos canóns, perfeccionados despois de Fulton polos ingleses Philippe Coles e Burley, polo francés Furcy e polo italiano Landi, que están provistos dun sistema particular de peche e que poden tirar nesas condicións. Pero, repítollo, como carezo de pólvora, substituína por aire comprimido que me procuran en abundancia as bombas do Nautilus.
-Pero ese aire debe gastarse rapidamente.
-O meu depósito Rouquayrol pode proverme de aire se é necesario. Basta para iso unha billa ad hoc. Ademais, señor Aronnax, poderá vostede comprobar en por si que nestas cazarías submariñas non se fai un consumo excesivo de aire nin de balas.
-A pesar de todo, paréceme que nesa semioscuridade, e no medio dun líquido moi denso en relación coa atmosfera, os tiros non poden ir moi lonxe e deben ser dificilmente mortais.
-Ao contrario, con este tipo de fusil todos os tiros son mortais, e todo animal tocado, por lixeiramente que sexa, cae fulminado.
-Por que?
-Porque non son balas ordinarias as que tira o fusil senón pequenas cápsulas de vidro (inventadas polo químico austríaco Leniebrock) das que teño un considerable aprovisionamento. Estas cápsulas de vidro, recubertas por unha armadura de aceiro, e feitas máis pesadas por un casquiño de chumbo, son verdadeiras botelliñas de Leyde, nas que a electricidade está forzada a moi alta tensión. Descárganse ao máis lixeiro choque, e por poderoso que sexa o animal que as reciba, cae fulminado. Engadirei que estas cápsulas teñen un grosor de catro e que a carga dun fusil ordinario podería conter unha decena.
-Non discuto máis -respondín, levantándome- e estou disposto a tomar o meu fusil. Ademais, onde vaia vostede, irei eu.
O capitán Nemo conduciume cara á parte posterior do Nautilus e, ao pasar ante o camarote de Ned e Conseil, chameilles para que nos seguisen. Chegamos a unha cabina, situada preto da sala de máquinas, na que debíamos pornos os nosos traxes de paseo.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.