9 de xuño de 2012

20.000 leguas de viaxe baixo os mares (LXXVIII).

Delicioso foi para min ese instante de repouso. Non nos faltaba máis que o pracer da conversación, na imposibilidade de falar ou de responder. Acheguei a miña grosa cabeza de cobre á de Conseil e vin como os seus ollos brillaban de contento e como, en sinal de satisfacción, axitábase na súa escafandra do modo máis cómico do mundo.
Sorprendeume non ter fame tras catro horas de marcha, sen que puidese explicarme a razón diso.
Pero, en cambio, sentía uns invencibles desexos de durmir, como ocorre a todos os mergulladores. Os meus ollos pecháronse tras os espesos cristais e pronto me sumín nunha profunda somnolencia que só o movemento da marcha puidera conter até entón. O capitán Nemo e o seu robusto compañeiro, tendidos naquel leito cristalino, durmían xa.
Non podo dicir canto tempo permanecín así sumido no soño, pero pareceume observar ao espertarme que o sol declinaba xa no horizonte. O capitán Nemo levantouse xa e estaba eu desperezando os meus membros cando unha inesperada aparicion púxome bruscamente en pé. A uns pasos, unha monstruosa araña de mar, dun metro de altura, mirábame cos seus estraños ollos, disposta a lanzarse sobre min. Aínda que o meu traxe de inmersión fose suficientemente groso para protexerme do ataque dese animal non puiden conter un xesto de horror. Conseil e o mariñeiro do Nautilus espertáronse nese momento. O capitán Nemo mostrou o horrible crustáceo ao seu compañeiro, quen lle asestou ao instante un forte culatazo. Vin como as horribles patas do monstro retorcíanse en terribles convulsións.
Ese encontro fíxome pensar que aqueles fondos escuros debían estar habitados por outros animais máis temibles, de cuxos ataques non podería protexerme a escafandra. Non pensara niso até entón e decidín manterme alerta. Supuña eu que ese alto marcaba o termo da nosa expedición, pero equivocábame, e, no canto de retornar ao Nautilus, o capitán Nemo continuou a audaz excursión.
O chan continuaba deprimíndose, e o seu pendente, cada vez máis acusada, conduciunos a maiores profundidades. Serían aproximadamente o tres cando chegamos a un estreito val encaixado entre altas paredes cortadas a pico e situado a un cento cincuenta metros de profundidade.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.