Carapuchiña e o pobo feroz
Unha vez era unha nena de aldea moi feitiña e moi boa que vivía nun pazo co seu pai e a súa nai e mais dous irmáns varóns. A súa avoa, que a quería moito, agasallouna un día cunha carapucha vermella que ela mesma tecera e como a nena a vestía sempre, e ademais era moi pequena, toda a xente deu en chamarlle Carapuchiña Vermella. O seu pai era o cacique do lugar.
Había anos que non se levaba coa avoa (a súa nai) e tempo atrás acabara por botala do pazo. El mandaba todos os días a Carapuchiña á casa da vella cunha botella de viño e unha empanada de pan de millo, porque tampouco era mal home. A avoa vivía nunha casa ó outro lado do bosqué e Carapuchiña tiña que atravesalo a diario. A primeira vez, o pai díxolle á nena:
-Rapariga, cando atraveses o bosque non pares a falar con ninguén nin te desvíes nunca do camiño.
Durante un tempo ela cumpriu o mandato do pai, pero un día Carapuchiña topou co lobo, que non era mal animal e o pobre estaba moi só e moi perseguido polos gandeiros da zona.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.