7 de abril de 2015

JOÁN LOBEIRA

JOÁN LOBEIRA [B 1389 / V 988]

Un cavaleiro ha'quí tal entendença
qual vos eu agora quero contar:
faz, u dev'a fazer prazer, pesar,
e sa mesura toda é en tença;
e o que lhi preguntan, respond'al;
e o seu ben fazer é fazer mal;
e todo seu saber é sen sabença.

E non depart'en ren, de que se vença,
pero lh'outro aguisado falar;
e verveja, u se dev'a calar,
e nunca diz verdad', u máis non mença;
e, u lhi peden cousimento, fal;
pero é mans', u dev'a fazer al
e, u deve sofrer, é sen sofrença.

Des i er fala sempr'en conhocença
que sabe ben seu conhocer mostrar;
e dorme, quando se dev'espertar,
e meos sab', u mete máis femença;
e, se con guisa diz, logo s'én sal;
e, u lh'avén algua cousa tal,
que lh'é mester cienc', é sen ciença.

E non lhi fazen mal, de que se sença,
ante leix'assí o preito passar;
e os que lhi devían a peitar,
peita-lhis el, por fazer aveença;
e diz que nen un prez nada non val;
mais Deus, que o fez tan descomunal,
lhi queira dar por saúde, doença.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.