Fragmento de O Capitán Lobo Negro, de Xesús Manuel Valcárcel,

A voltas polo fondo dunha inmensa tristura, dunha nostalxia insuperable, unicamente pensaba en volver. Non podía arredar do pensamento os prados nos que me criara, a luz ancha dos vales, os camiños e os amigos perdidos. En realidade, os meus verdadeiros pais foran os meus avós maternos, con quen me criara, porque os meus pais biolóxicos, por circunstancias que non son aquí do caso, abandonáranme nada máis nacer. Só algo despois de cumprir os oito anos, o día no que empeza esta historia, se aviñeran a facerse cargo de min. Ou así o pretenderon.
...