Inicio de RAZON VITAL

RAZON VITAL
Howard Fast

Loxicamente, a mensaxe redactada en escuros termos modernos, foi difundido nos Estados Unidos polo tres grandes canles de radio e televisión, en Inglaterra pola BBC, e en todos os demais países polas canles con maior alcance. Os millóns de millóns de persoas que correron a consultar a Biblia atoparon unha copia exacta bastante razoable en Éxodo 32, versículos 9 e 10: «E dixo o señor a Moisés: Vexo que este pobo é de dura cerviz. Déixame só, que se encarnice a miña saña contra eles e que os desfaga»

O anuncio emitido por radio e televisión dicía, simplemente: «É necesario manifestar unha razón que impida a destrución dos habitantes da Terra» A firma era igualmente simple e directa: «Son o voso Deus e Señor».

O anuncio ouvíase unha vez por día, ao once da mañá en Nova York, ao dez en Chicago, ao sete en Honolulú, ás dúas da madrugada en Tokio, á medianoite en Bangkok, e así sucesivamente no resto do globo. A voz era profunda, resonante, e falaba no idioma do lugar onde se facía o anuncio. A voz era dunha intensidade tal que se ouvía por encima de calquera outro programa que se estivese pasando nese momento.

A primeira reacción foi inevitable e esperada. Os rusos denunciaron aos Estados Unidos, afirmando que como os Estados Unidos, segundo eles, cometeran todos os pecados posibles no nome de Deus, agora metíanse a interceptar as transmisións de radio e televisión. Os Estados Unidos botáronlle a culpa aos chineses, e estes a o Vaticano. Os árabes culparon aos xudeus, e os franceses a Billy Graham, os ingleses aos Rusos, mentres que o Vaticano conservou a calma iniciando unha serie de investigacións.

As dúas primeiras semanas desde o comezo do anuncio foron dedicadas exclusivamente ás acusacións. Todo grupo, organismo, seita ou nación que tivese acceso ao poder foi acusado, mentres os técnicos de radio afanábanse por atopar a orixe do sinal. Aos poucos as acusacións foron desaparecendo en todos os diarios e en todos os debates da radio e a televisión, mentres seguía sen acharse a orixe da mensaxe. As discusións públicas que se suscitaron esas dúas primeiras semanas son de dominio público, non así as privadas, o que fai que os seguintes extractos sexan de interese histórico:

O KREMLIN

Reznov: - Non son técnico de radio. O camarada Grinowski é técnico de radio. Se eu fose o camarada Grinowski, volvería á universidade dez anos máis. É preferible iso, a dez anos en Siberia.

Grinowski: - O camarada Reznov fala seguramente como experto en radios.

Bolov: - A insolencia, camarada Grinowski, non substitúe á competencia. O camarada Reznov é un marxista, e iso permítelle chegar ao fondo do asunto.

Grinowski: - Vostede tamén é marxista, camarada Bolov, e ao mesmo tempo comisario de comunicacións. Por que non chegou vostede ao fondo do asunto?

...