Pouco despois alguén chamouna; así que, deixando o seu vaso de whisky case intacto, abandonounos cun xentil excuse me. A súa marcha colocábanos, pareceume, nunha situación incómoda. Certamente, nos non viñeramos a aquel night-club xusto para estar con ela; mais, coa súa ausen-cia, era como se quedaramos privados da nosa principal xustificación para seguir alí sentados.
Houbo un longo silencio.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.