M. VÁZQUEZ MONTALBÁN
New York tivo o seu poema escrito en granadino surrealista e Las Vegas gozou de cantores significados da posmodernidade, sobre todo arquitectos líricos que, din, son inseguros como arquitectos e como líricos. Cando analiza a arquitectura dun hotel de Las Vegas, o teórico cultural Jameson comenta que a arquitectura posmoderna non modifica un programa de vida, limítase a envolvelo, porque esa arquitectura foi concibida como unha instalación deshistorificada, desde a implícita aceptación do final da historia.
A posmodernidad foi un breve período de vacacións do espírito, ante a evidencia do fracaso dun modelo de crecemento continuo material e intelectual. Outra cousa é que mereza ser rehistorificada segundo a oferta de Frederic Jameson: 'Unha nova arte política -se tal cousa fose posible- tería que arrostrar a posmodernidade en toda a súa verdade, é dicir, tería que conservar o seu obxecto fundamental -o espazo mundial do capital multinacional- e forzar ao mesmo tempo unha ruptura con el, mediante unha nova maneira de representalo que aínda non podemos imaxinar e que nos permitirá recuperar a capacidade de coñecer a nosa situación como suxeitos individuais e colectivos e as nosas posibilidades de acción e loita, hoxe neutralizadas pola confusión espacial e social'.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.