18 de abril de 2018

Unha cidade flotante XX

Xulio Verne
Unha cidade flotante XX

Volvía cara á proa, cando de súpeto, acheime en presenza do mozo a quen vira no peirao de New-Prince. Detívose ao verme e tendeume unha man que estreitei cariñosamente.
-Vos aquí, Fabián? exclamei.
-Eu mesmo, amigo querido.
-Non me enganei cando, fai algúns días, crin vervos no embarcadoiro. Ides a América?
-Si. En que pode empregarse mellor unha licenza dalgúns meses, que en correr o mundo?
-¡Ditosa a casualidade que vos fixo elixir o Great-Eastern para o voso paseo!
-Non foi, casualidade, querido compañeiro. Lin nun xornal que tomarades pasaxe a bordo deste buque e quixen facer a viaxe con vos.
-Acabades de chegar da India?
-O Dodavery deixoume antonte en Liverpool.
-E viaxades, Fabián ... ? -pregunteille observando o seu rostro pálido e triste.
-Para distraerme, se podo -respondeu, estreitando a miña man con emoción, o capitán Fabián Macelwin.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.