6 de maio de 2018

Unha cidade flotante XXXIII

Xulio Verne
Unha cidade flotante XXXIII

Nos comedores había catro filas de mesas. Os vasos e botellas, colocados en pratos de dobre suspensión, conservaban a súa posición vertical, a pesar dos vaivéns. O buque non sentía as ondas. Homes, mulleres e nenos podían comer e beber sen perigo. Gran número de atentos camareiros facía correr, en torno das mesas, exquisitos pratos, e fornecía a cada pasaxeiro, con arranxo á lista que formaba, viños e doces que se pagaban aparte. Distinguíanse os californianos pola súa afección ao champaña.
Unha lavandeira, enriquecida nos lavadoiros de San Francisco, bebía, en compañía do seu marido, aduaneiro retirado, «Cliquot» a tres dólares botella. Algunhas misses escuálidas e descoloridas engulían talladas de vaca chorreando sangue. Longas ladyes, con defensas de marfil, baleiraban nas hueveras os ovos pasados por auga. Outras saboreaban apio do deserto, con marcada satisfacción. Todos traballaban con fervor.
Aquilo era unha fonda en pleno París, non en pleno Océano.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.