CONFUCIO

CONFUCIO

Filósofo chinés. Naceu no clan dos Kong no país de Lu (hoxe Shandong). Fillo dun comandante dun distrito en Lu que faleceu cando Confucio tiña tres anos, deixando á familia na pobreza. Confucio casou aos 19 anos e tivo un fillo e dúas fillas. Foi criado do xefe do distrito onde vivía. Posteriormente foi mestre e viaxou continuamente para instruír aos seus discípulos. Gañou fama rapidamente de home sabio. Coñecido como Kung o Sabio (Kung-Fu-Tsu, que os misioneiros escribiron como Confucio). Lonxe da mística e as crenzas relixiosas, o ensino de Confucio
proponse como unha filosofía práctica, como un sistema de pensamento orientado cara á vida e destinado ao perfeccionamento dun mesmo. O obxectivo non é a  salvación , senón a sabedoría e o autoconocimiento. Ensinou aos seus alumnos os clásicos antigos da literatura chinesa. Crese que cando contaba 50 anos de idade foi nomeado maxistrado de Zhongdu, e ao ano seguinte ministro do crime de Lu. A xustiza foi administrada con imparcialidade e o crime foi erradicado. Deixou o seu cargo no 496 a.C., e viaxou por diferentes territorios impartindo clases. No ano 484 a.C., despois de que a súa procura dun gobernante ideal revelásese por completo infrutuosa, volveu por última vez a Lu. Alí faleceu e foi enterrado nunha tumba en Qufu, Shandong. Confucio non deixou escritos os principios da súa filosofía; estes foron transmitidos só a través dos seus discípulos, cos que recolleu e sistematizó o cinco grandes textos da tradición chinesa: O soado Yi-King ou Libro das Mutacións, o Chu-King ou Canon da Historia, o Chi-King (Libro das Cancións), o Li-Ki (Libro dos Ritos) e os Chun-Ching ou Anais de primavera e outono. O Lunyu (Analectas) é considerada a fonte de información máis fidedigna sobre a súa vida e ensinos.

 - Un home de virtuosas palabras non é sempre un home virtuoso.