Segun unha difundida lenda, o Entroido foi algunha vez unha festa popular, con persoas disfrazadas, musica, baile, bromas e charangas. En verdade, custa crer semellante cousa. Como queira que sexa, a lendaria xesta morreu xa. Con todo, como silenciosas habitacións vacias, quedaron certas datas do almanaque ás que a terquedad xeral insiste en adxudicar a condicion de carnavalesca. Eses dias son utilizados non xa para festexar senón mais ben para reflexionar e estrañar a ausencia da festa.
Trátase, segun vese, dun curioso destino: pasar do entusiasmo á nostalxia, da pasion á meditacion, da alegria á tristeza. Moitos espiritus taciturnos entretéñense con este estado de cousas e afirman que a farra e o desenfreo doutras epocas foron apenas un paso previo e inevitable, cuxo nobre fin se cumpre agora, no exercicio do recordo.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.